Η εκδίκηση του πρόσφυγα...

Τούτη εν η πιο σημαντική εξέλιξη που εσημειώθηκε ως τωρά στο Κυπριακό. Πέρκει προχωρήσει η υπόθεση να δω πόσο θα αυξηθούν οι "πατριώτες της πούγκας". Εν θέλετε λύση κύριοι; Πκιερώστε.

Αντιγράφω από την εφημερίδα Πολίτης:

"Πρώτη προσφυγική νίκη εναντίον της Δημοκρατίας για την άνιση κατανομή βαρών

Η εκδίκηση του πρόσφυγα...

Με απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, δικαιώνεται το αίσθημα αδικίας των προσφύγων και ανοίγει ο δρόμος για τους πρόσφυγες να διεκδικήσουν αποζημιώσεις από το κράτος για άνιση κατανομή των οικονομικών βαρών της κατοχής

Τέλος στην άνιση κατανομή των οικονομικών βαρών, τα οποία έχουν προκύψει από την εισβολή και κατοχή του 1974, δίνει με απόφασή του το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, ανοίγοντας για τους πρόσφυγες το δρόμο της διεκδίκησης αποζημιώσεων από το κράτος.

Η ενδιάμεση απόφαση του Επαρχ. Δικαστηρίου Αμμοχώστου στην αγωγή του πρόσφυγα από την Αμμόχωστο Θωμά Καούλα εναντίον της Δημοκρατίας, με αντικείμενο την άνιση κατανομή των οικονομικών βαρών της κατοχής, συμπεραίνει ότι υφίσταται αγώγιμο δικαίωμα για τον πρόσφυγα στη βάση των άρθρων του Συντάγματος 23 και 24. Συγκεκριμένα, στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 24, το Σύνταγμα της Δημοκρατίας αναφέρει ότι «έκαστος υποχρεούται να συνεισφέρει στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεών του». Σύμφωνα με την απόφαση του Επαρχ. Δικαστηρίου, η αγωγή του κ. Καούλα είναι εύλογη, αφού φαίνεται να συσχετίζεται η συνταγματική αρχή της ισότητας με την παραβίασή της, στην περίπτωση του ενάγοντος. Όπως εξήγησε με δηλώσεις του στον «Π» ο δικηγόρος του κ. Καούλα, Παύλος Αγγελίδης, η ερμηνεία της απόφασης του Επαρχ. Δικαστηρίου μπορεί να γίνει με βάση την άνιση κατανομή βαρών από το 1974 και έπειτα. Δηλαδή, πρόσφυγες και μη πρόσφυγες είχαν να αντιμετωπίσουν την ίδια φορολογία του κράτους, και μάλιστα, αφού η αδρανής ιδιοκτησία δεν φορολογείται στην Κύπρο, κάποιοι πρόσφυγες συνεισέφεραν περισσότερο από μη πρόσφυγες στα δημόσια ταμεία. Κανένα μέτρο δεν λήφθηκε από το κράτος για να θεραπεύσει αυτήν την αδικία, όπως για παράδειγμα θα ήταν η φορολόγηση της υπεραξίας της γης στο νότο ή η μη φορολόγηση των προσφύγων μέχρι να καλυφθούν τα απολεσθέντα εισοδήματά τους εξαιτίας της κατοχής. Η απουσία τέτοιων εξισορροπητικών μέτρων δηλοί την απουσία ισότητας των πολιτών έναντι του κράτους και, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Αγγελίδης, «ο πρόσφυγας έπρεπε να αγοράσει το οικόπεδο και να χτίσει, ενώ ο μη πρόσφυγας είχε το οικόπεδο και απλώς κάλυπτε τα έξοδα της κατοικίας».

33 συν δύο χρόνια

Όταν τον Ιούνιο του 2007, κατά τη διάρκεια της άγονης όσον αφορά στις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού προεδρίας του Τάσσου Παπαδόπουλου, συστάθηκε η Κίνηση Διεκδίκησης Δικαιωμάτων των Προσφύγων και Παθόντων, είχε τεθεί ως άμεσος στόχος η καταχώριση αγωγών εναντίον της Δημοκρατίας για τη διεκδίκηση της, επιτέλους, ίσης κατανομής των οικονομικών βαρών της κατοχής. Είχαν, τότε, συγκεντρωθεί περίπου 600 πρόσφυγες, οι οποίοι κατέθεσαν, το 2007, 150 αγωγές στα Επαρχιακά Δικαστήρια Αμμοχώστου, Λάρνακας και Λευκωσίας. Πρώτη εκδικάστηκε η αγωγή του πρόσφυγα Θωμά Καούλα, η απόφαση πάνω στην οποία δικαιώνει τις διεκδικήσεις προσφύγων και παθόντων. Μετά την απόφαση αυτή, αναμένεται είτε η Δημοκρατία να αρνηθεί την υποχρέωσή της να καταβάλει αποζημιώσεις στον κ. Καούλα, οπότε θα ακολουθήσει εκδίκαση της αγωγής, είτε συμβιβασμός μεταξύ των δύο μερών και αποζημίωση του πρόσφυγα. Δεν αποκλείεται πάντως, δεδομένων των εξελίξεων στο Κυπριακό, το κράτος να ζητήσει αναβολή της υπόθεσης για σύντομο διάστημα δύο ή τριών μηνών, ώστε να δοθεί χρόνος στην Κυβέρνηση να υπογράψει λύση στο Κυπριακό.

Πιέσεις για λύση

Η σύσταση της Κίνησης Διεκδίκησης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Παθόντων είχε γίνει όμως, το 2007, για να ασκηθούν και πιέσεις προς επίλυση του Κυπριακού, ενάντια στην παγίωση απόψεων υπέρ της διχοτόμησης. Αναπόφευκτα, η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου υπέρ του πρώτου μέλους της Κίνησης που κατέθεσε αγωγή εναντίον του κράτους για την άνιση κατανομή των βαρών της κατοχής, αποκτά έτσι πολιτική σημασία. Όπως δηλώνει στον «Π» ο δικηγόρος του ενάγοντος, Παύλος Αγγελίδης, το γεγονός ότι ανοίγει ο δρόμος για διεκδίκηση αποζημιώσεων από τους πρόσφυγες, και ως εκ τούτου φορολογίας των μη προσφύγων, ασκεί έμμεση πίεση σε όσους εναντιώνονται στην προοπτική της επίλυσης του Κυπριακού με πρόσχημα οικονομικά συμφέροντα σχετικά με την αξία της γης.

Κίνηση Προσφύγων

Ίδια αιτήματα

Χωρίς ενθουσιασμό, απότοκο της δεδομένης οικονομικής και ψυχολογικής επιβάρυνσης των προσφύγων για 35 χρόνια, σχολίασε την ενδιάμεση απόφαση του Επαρχ. Δικαστηρίου Αμμοχώστου στην αγωγή του πρόσφυγα Θωμά Καούλα, ο πρόεδρος της Κίνησης Διεκδίκησης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Παθόντων, δρ Βάσος Οικονόμου. Σε δηλώσεις του στον «Π», ο δρ Οικονόμου επεσήμανε ότι τα αιτήματα των προσφύγων παραμένουν ίδια και ότι η Κίνηση θα αποφασίσει συλλογικά σχετικά με το πώς θα τοποθετηθεί στη δικαστική απόφαση."

Σημείο Επιστροφής

www.youtube.com/watch?v=pLsk38UFfRk

Τρέχουσα διάθεση

Δήλωση Πολιτικής

Το blog θα ασχολείται ως επί το πλείστον με το Κυπριακό και θέματα καθημερινότητας. Ενίοτε και με "ελαφρότερα" θέματα. Μπορεί να σχολιάσει ελεύθερα ο οποιοσδήποτε, με κάθε status. Θα διαγράφονται μόνο όσα σχόλια περιέχουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Όλα τα υπόλοιπα (αν υπάρξουν δηλαδή!) θα μένουν.

Ας αρχίσουν οι χοροί

Έχω τον λογαριασμό αυτό καιρό. Ποτέ δεν έγραψα κάτι. Είτε γιατί δεν είχα τον χρόνο, είτε γιατί άλλοι τα έλεγαν καλύτερα από μένα. Σήμερα νιώθω όμως ότι τα πράγματα έχουν φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Νιώθω ότι φτάνει το πλήρωμα του χρόνου για το Κυπριακό και πρέπει ο καθένας να λάβει θέση όπου και όπως μπορεί. Η κάθε φωνή πρέπει να ακουστεί. Για κάθε προσπάθεια περαιτέρω βιασμού της νοημοσύνης μας πρέπει να απαντούμε. Για την ιστορία να σημειώσω ότι είμαι και νιώθω Κερυνειώτης, διαμένω στην Λευκωσία και ψήφισα ΝΑΙ στο σχέδιο Ανάν παρά το γεγονός ότι δεν επιστρέφαμε σε κανένα από τα δύο χωριά μας.
Δεν χαλαλίζω σε κανένα την οικογενειακή γή και προϊστορία. Έχω όμως την άποψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και ότι σπίτια και κτήματα μπορείς πάντα να δημιουργήσεις αν είσαι άξιος. Επίσης δεν μπορούσα να αποστερήσω το δικαίωμα σε κάποιον που θα επέστρεφε γιατί εγώ δεν θα το είχα.

Το παρακάτω είναι δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Πολίτης» και το έχω «δανειστεί» από τον κ. Γιώργο Κασκάνη, άνευ της αδείας του. Το προσυπογράφω μέχρι τελευταίας γραμμής.

«Αν ήμασταν σε παρέα και τα πίναμε, θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη «παιδιά, κερνάω»! Μα να σου τύχει τέτοιος λαχνός και να μην το γιορτάσεις; Θα είσαι, το λιγότερο, απαράδεκτος...
Ο Νικόλας -λέει- καταγγέλλει προσπάθεια φίμωσής του! Ναι, ο γνωστός Νικόλας, της γνωστής οικογενείας και της γνωστής ομάδας του άλλοτε δηλητηρίου που αρρώστησε -ίσως και ανεπανόρθωτα- την κυπριακή κοινωνία. Θέλουν, λοιπόν, να φιμώσουν τον Νικόλα! Όταν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται το πραγματικό του μέγεθος, ίσως να πιστεύει ότι ήρθε σε αυτή τη ζωή για να σώσει τον κόσμο. Κι όλοι οι διαόλοι από γύρω, πολεμούν την αποστολή του. Γιατί όμως να φιμώσει κανείς τον Νικόλα; Τόση απήχηση νομίζει πως έχουν οι απόψεις του; Τόση ιδέα έχει για τη νεοφώτιστη πολιτική του αντίληψη; Τόσο πολύ «την είδε» που πιστεύει ότι όλος ο κόσμος ασχολείται μαζί του; Συγχωρέστε μας αν εκφεύγουμε λίγο του συνηθισμένου πνεύματος αυτής της στήλης, αλλά ορισμένα πράγματα δεν μπορούν πια να αντιμετωπίζονται με μεγαλοψυχία και συγκαταβατικότητα. Υπάρχει συσσωρευμένη οργή γι΄ αυτήν ειδικά την κάστα ανθρώπων, που πλήγωσαν όσο δεν θά ΄πρεπε αυτό τον τόπο. Και την οποία δεν μπορούμε να κρύψουμε.
*Αλήθεια, που ήταν ο Νικόλας όταν ο πατέρας του κατηγορούσε συλλήβδην αυτούς που είχαν αντίθετη άποψη για χρηματισμό από τους Αμερικάνους;
*Πού ήταν ο Νικόλας όταν στηνόταν εκείνη η άθλια και πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα περιρρέουσα ατμόσφαιρα; (Να δείτε πως ελλείψει λεξιλογίου, θα την αναφέρει κάποια στιγμή).
*Πού ήταν ο Νικόλας όταν ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ (τη θέση που κατέχει σήμερα), Νίκος Πιττοκοπίτης, καλούσε όσους ψήφισαν «ναι» να κρεμαστούν στην Πλατεία Ελευθερίας;
*Πού ήταν ο Νικόλας όταν χριστιανοί (τρομάρα τους) ιεράρχες αποφάσιζαν, εν είδει Θεού, ότι οι υποστηρικτές του «ναι» θα κατέληγαν στην κόλαση;
*Πού ήταν ο Νικόλας όταν επιστρατεύονταν δημοσιογράφοι, κανάλια και εφημερίδες (που ποτέ δεν παρουσίασαν στοιχεία) για να ενοχοποιήσουν την αντίθετη άποψη;
Είναι προφανές ότι ο εν λόγω Νικόλας, και αρκετοί άλλοι μαζί του, απολάμβαναν τις πολυθρόνες της εξουσίας και ηδονίζονταν με την θλιβερή αυτή διαδικασία της εξόντωσης των αντιπάλων. Θέλει, λοιπόν, θράσος κάποιος από αυτούς όλους να μιλά σήμερα για «προσπάθεια φίμωσης». Να εμφανίζεται θύμα μιας τακτικής που μόνο οι ίδιοι εφάρμοσαν.
Γι΄ αυτό, λοιπόν, αν ήμασταν σε μια παρέα και τα πίναμε, θα έλεγα, χωρίς δεύτερη σκέψη, «παιδιά κερνάω». Και θα κερνούσα με την καρδιά μου, όχι γιατί ήρθε η ώρα της εκδίκησης. Αλλά γιατί αυτή η πρόστυχη η ζωή, δεν χάνει την ευκαιρία να αποδεικνύει ότι το άδικο τιμωρείται. Κι οι μικροί, όσο μεγάλοι κι αν αισθάνθηκαν κάποτε, παραμένουν μικροί....»